მამა თეოდორე: ყოველი ხელისუფალი არის სარკე, ან პროტოტიპი, ან კარიკატურა თავისი ერისა

• 

მრავალწლიანმა იძულებითმა დაკვირვებამმიმიყვანა დასკვნამდე, რომ, სამწუხაროდ,არაფერზე არ ვმსჯელობთ ისე ზედაპირულად,როგორც ადამიანის ხასიათზე. არადა, რეალურადარსად არ ვსაჭიროებთ ისეთ დიდწინდახედულობას, როგორც ამ საქმეში. მართალია,ამ «ცხრაკლიტულის» გახსნაში დახმარების ხელსგვიწვდიან ფსიქოლოგები, მაგრამ მათი რჩევებიჩემში დიდ ნდობას მაინც არ იწვევს. მაგალითად, «სხვა საშუალებების უქონლობის გამო, ადამიანისხასიათს იმაზე უკეთ ვერ გაიგებ, თუ არა იმხუმრობით, რომელზეც ის გაღიზიანდება ანნაწყენი დარჩებაო»... მაგრამ, ვაი, თუ სუბიექტმაგარეგნულად არ გამოაჩინა გაბრაზება ან წყენა?მაშინ რა ვქნათ? ამაზე ფსიქოლოგია ფუნდამენტალურად დუმს! და თუ ერთიადამიანის ხასიათი ჩვენი გონებისთვის «დაბურული ტყეა», რაღა ვთქვათ ისეთფენომენზე, როგორიც ეროვნული ხასიათია? ვესაუბრებით ჯვართამაღლებისტაძრის წინამძღვარს, დეკანოზ თეოდორე გიგნაძეს.